pôr
Substantivo

pôr

  1. ocaso
Verbo

pôr, transitivo direto

  1. fazer com que algo se estabeleça num lugar

    pôr, transitivo indireto

  2. botar ovos
Conjugação

expandir


Tradução
Etimologia
Do galego-português medieval poer#roa-gpm|poer, da forma anterior põer, e este de poner (“pôr”) vindo do latim pōnĕre, infinitivo verbal de pōnō (“pôr, posicionar”).



Este texto é extraído do Wikizionario e é disponibilizado nos termos da licença CC BY-SA 3.0 | Terms and conditions | Privacy policy 0.032
Dicionário Português